jomati-plus.reismee.nl

Terugreis en thuiskomst

Nou, we zijn terug, en hoe !!!

Het begon al met het vertrek vanuit Sanur.

Tim was daar vriendjes geworden met 2 broertjes en die stonden tranen met tuiten te huilen, dat Tim wegging.

We moesten kwart over 5 op het vliegveld zijn, het is ongeveer een half uur rijden vanaf Sanur, dus we vertrokken kwart over vier dan waren we ruim op tijd.

Na tien minuten rijden kwamen we al in de file terecht, nee he? Na ongeveer 20 minuten filerijden zagen we een vrachtwagen dwars op de weg staan, die door zijn as was gezakt. (te zwaar beladen). Toen we de vrachtwagen voorbij waren reed alles weer door en konden we verder.

Tot we na 10 minuten rijden in de volgende file terecht kwamen, wat nu weer.... we zagen in de verte zwarte wolken, wat leek op een brand.

Na een tijdje filerijden kwamen we langs de plek en zagen we inderdaad een huis in brand staan en de file werd veroorzaakt door de enorme toeloop aan kijkers op de brommer.

Na deze hindernis konden we weer verder en kwamen we uiteindelijk om tien voor half zes aan op het vliegveld.

Het inchecken verliep voorspoedig en we konden relaxed wachten op onze vlucht.

Onderweg in de auto hadden we in mijn tas een sms geluid gehoord, dus ik wilde even checken wie mij sms-te.

Air Asia !!!!!! De vlucht van 19.15 uur was verplaatst naar 20.55 uur. Lekker op tijd Air Asia!

Nee he ?? Dat betekende dus dat het heel krap zou worden om onze aansluitende vlucht te gaan halen. Die ging namelijk om 1.58 uur en op de tickets stond dat je uiterlijk 90 minuten van te voren ingecheckt moet zijn. Het was ongeveer 3 en half uur vliegen en dan nog de koffers ophalen en door de douane, dit gingen we niet redden.

Paniek in de tent, wat nu ? Bellen naar Emirates... daar hoorden we dat we tot maximaal een uur voor vertrek konden inchecken, we hadden een half uur extra, we kregen weer hoop.

Bellen naar Air Asia, of zij iets konden regelen, zij konden niets, wilden niets....

We bedachten een taktiek, 2 halen de koffers en de anderen gaan rechtstreeks naar de incheckbalie.

Gestresst stapten we uiteindelijk het vliegtuig in, dat gelukkig wel op tijd vertrok.

Kennelijk hadden we wind mee, want we kwamen in plaats van 00.20 uur om 23.55 uur aan.

Weer wat extra tijd, dit gingen we redden......... we besloten dan ook gezamelijk de koffers te halen en dan naar de incheckbalie te gaan.

We waren als eerste uit het vliegtuig en als eerste door de douana, dit ging goed!

Nu de koffers nog en door! De kofferskwamen alleen niet zo vlot en spaarzame minuten tikten weg.

We babbelden wat met een engelsman naast ons en vertelden dat we nogal haast hadden.

Uit het praatje met de man bleek, dat er in Kuala Lumpur twee vliegvelden zijn, een oud en een nieuw en wij stonden nu op het oude vliegveld en moesten weer vertrekken vanaf het nieuwe vliegveld. De paniek sloeg weer toe, nee he, wie had dat bedacht, twee vliegvelden!

De man vertelde dat er shuttlebussen rijden, die doen er 20 minuten over.

Maar deze kosten geld en we hadden al ons geld opgemaakt voor we het vliegtuig ingingen.

Shit.

Het was inmiddels al 00.18 uur, en de incheckbalie zou uiterlijk 00.58 uur sluiten en we hadden onze koffers nog niet !! Paniek Paniek Paniek.

De koffers kwamen de band op, die waren binnen, en nu....

De vriendelijke engelsman was reeds weggegaan, maar kwam teruglopen en drukte ons geld in ons handen, voor de bus. ( ja hoor ze zijn er nog, vriendelijke onbekenden)

We bedankten hem en begonnen aan een sprint richting bussen. Ik rende vooruit, om de bus stil te houden en de rest volgde dan met de spullen.

Bij de bussen aangekomen ( ongeveer 800 meter van de uitgang) Werd er verteld dat de bus net weg was en de volgende kwam pas 20 minuten later. K . . (lelijk woord) Weer een ander vertelde tegen Joost, dat er over 5 minuten een volgende kwam. Wat nu?

Dan maar een taxi, we moesten nu hier weg,terug maar weer , geen bus, ik rende naar de eerste de beste taxi die ik zag en vroeg een taxi fast please. Nou niks fast, want dan moesten we eerst weer terug naar de aankomsthal om daar een ticket te kopen, zonder ticket werd er niet gereden.

Ik weer in de sprint terug naar de aankomst hal, dwars door alle drukte heen en ja hoor, voor het loketje stond een rij van minstens 15 mensen. Nee he.

Nouja, voordringen dan maar, dus ik hup vooraan staan en gevraagd of ik voor mocht omdat we onze vlucht zouden missen, gelukkig had men begrip en mocht ik voor.

Ticket gekocht en hup weer in de sprint naar buiten,waar de anderen net weer aankwamen en verbaasd weer omdraaiden en weer achter mij aan hobbelden, weer zo'n 800 meter tot de taxiplaats. Joost had wel in de tijd dat ik binnen was een bus zien rijden en aangehouden om te vragen waar ie heen ging en dat was dus toch naar het andere vliegveld, dus er reden toch wel bussen..... Maar ja nu hadden we al een taxi ticket.

Weer iemand aangesproken en hurry hurry erbij en we konden een busje krijgen.

(Eigenlijk had dit gefilmd moeten worden dan zie je pas echt hoe hectisch dit was,heen en weer en heen en weer, en ik in de sprint, da's al helemaal eigenaardig, ik ben helemaal geen hardloper)

Maar goed om 00.32 zaten we in de taxi en ging hij rijden.

We hadden gevraagd of hij flink gas op de plank wilde zetten en dat deed hij. Gelukkig was het nacht en niet druk op de weg, want het was inderdaad nog een pittig stukje rijden.

Om 00.55 kwamen we aan bij hetjuiste vliegveld en vloog ik weer, dit keer samen met Tim,in de sprint eruit richting de incheckbalie. De rest zorgde weer voor de spullen.

Natuurlijk was het de allerachterste dus ik moest weer behoorlijk wat meters rennen.

Al hijgend kwam ik daar om 00.58 exact aan.

De dame achter de balie keek heel droog, wist zij veel wat we allemaal hadden moeten doorstaan, maar gelukkig nadat de rest er ook was checkte zij ons in.

Toen ze daarmee klaar was, deed ze het licht uit en verliet de balie, we waren dus echt net op tijd !!!

Nu hadden we weer lucht en konden we straks instappen en naar huis.

Al met al een terugreis met hindernissen.

De rest is gelukkig goed verlopen en nu zit ik thuis dit op te schrijven, met op iedere voet een grote open blaar, van mijn slippers, die tijdens het rennen in mijn voeten sneden.

Ditmoesten we toch nog even kwijt op reismeevonden wij.

Iedereen bedankt voor de reacties en het volgen van onze verhalen en wie weet tot volgend jaar, tot een volgende reismee.

Reacties

Reacties

Peter en Conny

Goh, wat een avontuur zeg volgens mij zijn jullie weer aan vakantie toe .

pieternel

Wat heerlijk om jou verhaal over de vakantie te lezen, met natuurlijk die prachtige foto's erbij. Helaas Roel kan dit niet!!! Het was geweldig er zijn geen woorden voor, een ervaring om nooit te vergeten. Lieve reisleidster bedankt voor alles!!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!